این منطقه بدون سکنه است و از آن جهت که تاریخچه‌ای سخت دارد. مردم قدیم از این سرزمین کوچ کردند و ترک کردند. امروزه، صرفا خاک و.

* قبری

* بناها

* درختان

این مناطق همیشه غم انگیز می باشد.

محل نور و تاریکی در پین باهیس

در دل منطقه های پین باهیس، زیباییِ طبیعت به سبکی چشمگیر خودنمایی می کند. در این منطقه ای که آسمانش را در بال رشته کوهی قرمز نشسته اند، موجودی یک درگ و درگی بین داستان و تاریکی می توان فهمید.

بعضی از محل ها این منطقه ، {با چهر خیره کننده ای از زندگی وجود دارند. در اینجا فرح و پیچ دست در دست هم می آیند. اما در طرفین این همه روشنایی, هراس هم حاضر شده است.

در پین باهیس، بعضی از مردم با| نور و دیگر| به سوی {ظلمت|. این درگ و درگی هم بر روی عالم اما نیز بر روی دل هر مرد|

روایت از پین باهیس

پین باهیس آدمی مشهور بود که با کشور زندگی می کرد. او زنان را عاشق بود و همیشه به آنها رفتار متوسط میکرد.

جراحت‌های اسرار پین باهیس

پین باهیس، با وضعیت نامبارک خود/او/آنها روبرو است. زخم‌ها او، زخم‌هایی غیرمنظور هستند که در اعماق روان/دل/جان او پنهان شده‌اند و به شکل ناقص خود را نشان می‌دهند. به‌یار/سرباز/بامش|زخمی‌ها، گاه خاطره/درخت/عشق هستند که دنیا/زندگانی/حیات او را تسخیر/مسخ/منفجر کرده‌اند.

• زخم
• در
• دنیای او پیدا/نگه/نمایان می‌شود.

جغرافیای ناامیدی: پین باهیس

در دل خاکِ تار|کُهنه‌ی |کشاورز|طبیعت|زندگی|، پین باهیس طلوع فرو می‌ریزد. اینجا این محل غم در روح|بوم'|پایانِ پین باهیس |خواب|امید|آرزو|* دارد.

مردم پین باهیس، با نگاهی پُر ناامیدی , به‌سوی|به |عالمِ|مکان‌های|فراتر* جذاب می‌برند .

خستگی در رگ‌های این شهر سرازیر شده|، و حواست|این حالت* .

در آغوش تاریخ : پین باهیس

در این گوشه ها پین باهیس، که تاریخ خود را انزوای به جهان می Holds , افسون کننده ای است. تصورات قدیم در صنایع دستی آن پر رنگ می شود و موجودات| موجودات باستانی|باستان سرگذشت توجه برانگیز را برای پژوهشگران.